İzmit'e faaliyetten bir gün önce gidildi. İzmit'teki üyelerimizle hasret giderildi ve ayrıca aramıza yeni katılan üyemiz Fatih ile derneğin çatısı altında kaynaşma ortamı yaratıldı. Ancak üç kişi faaliyet sabahı aramıza katılabileceği için onlar gece aramızda yoktu. Sabah 9:30 civarı Bursa'dan gelen üyelerimizle de (Attila, Mehmet, Şengül) katılım maksimum noktaya ulaştı. Önce arkadaşımız Bahar Haser'in evinde kahvaltı edildi. Ardından mağaraya doğru yola koyulduk. Bahar sağlık şikayetleri nedeniyle aramızda değildi. Bu mağaraya daha önce de girilmiş fakat mağaranın haritalanması tam anlamıyla bitirilememişti. Mağaraya ulaşmak için köfteciden sonra sola dönmemiz gerekiyordu. Bu aramızda bir hayli geyik konusu oldu. Bu sefer yanımızda bir de gps cihazı vardı. Her neyse mağaraya ulaşıldı. İki ekibe ayrıldık. İlk ekip Emrah Sınmaz, Attila Ülgen, Alican Çelikten ve Mustafa Caner'den oluşuyordu.İkinci ekip ise Mehmet Teke, Şengül Teke, Fatih İşçi ve yine Emrah Sınmaz. Mağaranın küçük dikey inişi için çelik merdiven kullandık. İlk ekip mağaraya girdiği zaman büyük bir yarasa popülasyonu gözlendi.

Etkinlik : Altıntaş, Düdenağzı Mağarası, MAD Yaz Etkinliği

Etkinlik No: 15

Tarih: 5 - 11 Ağustos 2007

Katılanlar: Emrah Sınmaz, Cem Ersoy, Attila Ülgen, Efe Ersoy

Sabah 8:40 da İhsaniye’den iki araçla yola çıkıldı. Mağaraya su giriş yönünden girilip, Ayva köyünden çıkılmasına karar verildi. Bu nedenle köye uğramadan giriş ağzına gidildi. Malzeme boşaltıldıktan sonra iki araçla Ayva köyüne dönüldü. Bir araç burada bırakıldı, diğer araçta giriş ağzında bırakıldı.

Hazırlıklar tamamlandıktan sonra girişe başlandı. Yaklaşık saat 12 de ekibin tamamı içerideydi.Yıllar önce mağara ağzında malzeme çaldırmıştık. Bu nedenle temkinli davranıp ağızda sadece 2 bolt kulağı bıraktık. Daha botlara binmemiştik ki, yukarıdan meraklı insanların, mağarada bildik bağırmaları yankılandı. Bu sefer, mağaranın yanıt vermesi biraz şaşırtmış olmalı.

Mevsim nedeniyle mağara ağzından su girişi yoktu. Bununla birlikte bot kullanımı hemen ilk metrelerden başlıyor. Aslında mağaraya bir yeraltı kaynağı katılıyor, ancak yerini tam bilemiyoruz. Bu mevsimde suyun battığı yeri kabaca anlıyoruz. Mağaranın son 1/5 kısmı, son göl hariç çöl gibiydi. Diğer yıllardan farklı olarak mağara girişinden hemen 150-200m sonrası büyük bir yarasa kolonisi yerleşimi vardı.

Ihlamur Altı mağarası, Dereköy de mart ayında yapılan araştırma etkinliği sırasında bulunmuştu. Bu mağaranın bilgisi, mağaraya giriş yapan köylüden alındı. İfadeye göre mağaranın ağızında bile sarkıt oluşumlar vardı ve giriş sırasında bu kişi tarafından kırılmıştı. Gerçekten de mağaranın ağzının ancak sürünülerek, bir kişinin geçebileceği boyutta olması gizli kalmasına neden olmuş. Yatay olmasına karşılık mağaraya çok az kişinin girmiş olduğunu söyleyebiliriz. Mağaranın yöresel adı yoktur. Bu nedenle büyük bir ıhlamur altından girildiğinden ismi biz verdik.

Beş yıl kadar önce Sivas’da birlikte çalıştığım, Birol Yanık’tan ( kendisi Gönenli ) gelen bilgi ile mağaralar ilk kez öğrenildi. Bilgiye göre Gönen Dereköy’de yan yana bir kaç mağara vardı. İki yıl önce, Gönen Dereköy alabalık çiftliğine yapılan hafta sonu gezisinde mağaraların ağızları görüldü, ancak giriş yapılmadı.

Derneğimize yeni katılan üyeler için Ayva İni yeni keşfedilecek güzel bir mağaradır. Mağaraya bu amaçla etkinlik yapılması kararlaştırıldı.

Yedi ekim cumartesi günü sabah Ayva köyüne doğru yola çıkıldı. Eski okul bahçesine kamp kuruldu. Mağaraya giriş hazırlıkları tamamlandıktan sonra giriş ağzına doğru yola çıkıldı. Mağaraya 5 kişilik ekiple girildi. Giriş yaklaşık olarak 13:30 da tamamlandı. Kalan bir kişi ise malzemeyi toplayarak, köydeki kampa geri döndü. Mağarada ki geçiş yaklaşık olarak 5.5 saatte tamamlandı.

Gece kamp alanında yakılan ateş başında yenilen yemekle tamamlandı. Kamp alanının tek sorunu, köyde çok miktarda bulunan köpeklerin, gece yarısı rahatsız edici ilgisiydi.

Sabah kahvaltısından sonra, temizlik ve toplanma çalışması yapıldı. Etkinlik öğle saatlerinde Bursa’ya dönülerek tamamlandı.

Çetin kayalıklardaki soğuk mağaraların huzurunu, su kenarlarının sirk havasına bürünen canlılığını özlemiş; bir araya gelsek de bir şeyler yapsak diye düşlerken, güzel haberi Bora'dan aldım ve kendimi Emrah Sınmaz' a telefon ederken buldum. Emrah ve Alican ikilisinden almış olduğum gazla da daha yirmi dört saat geçmeden, otobüsümün rahat koltuğuna yayılıverdim, İzmit'e gitmek üzere. Mad Ankara-Bursa-İzmit kaynaşmasını gerçekleştirmek üzere Alican' da toplanan arkadaşlarımın yanında buldum kendimi birkaç saat süren yolculuğumdan hemen sonra. Alican'ın müthiş kırmızı koltuklarında yayılmış ertesi gün ne yapacağımızı planlamanın telaşına girmiştik.

1 Temmuz saat 8:00 de K.Sanayi istasyonunda grup tamamlandı.5 kişi, 2 bot, 5 kask, 3 karpit lamba, 2 ledli lamba ve 1 adet el fenerinden oluşan ekipmanımızla yola koyulduk.. Önce 45 dk lık bir yolculuğun ardından Doğanalan köyüne gittik. Kahvede çay içip biraz da dinlenerek 15 dkyı orada harcadık..Daha sonra Doğanalan inişine bir göz attık.. Halatımız olmadığı için oradan inemedik..Aracımıza dönüp Ayva girişine doğru yola koyulduk. Mağara girişinde botlar şişirildi, karpitler, kıyafetler hazırlandı..Osman Abi hepimize karpit lambalarını gösterdi ve mağarada yapacaklarımızı dikkat etmemiz gereken şeyleri söyledi. Ve botları suya kadar taşıdık. İki çanta hazırlayıp diğer eşyalarımızı mağarada bıraktık.. Saat 10 civarında suya girdik. Suda pek fazla gitmeden tekrar karaya çıktık ve yürümeye başladık. 500 mt kadar kum kaplı zeminde yürüdük. Sonra gene su başladı ama fazla sürmedi..Su çok fazlaydı ve çok kısa mesafelerde suya girmek ve gene çıkıp yürümek gerekiyordu. Yürüdüğümüz zamanlarda bile suyun içinden geçmek gerekiyordu. Herkes kıyafetlerini sıyırdı ve ister istemez suda yürüdük.

Uzun süredir etkinlik yapamamanın kaygısı ve hafta sonunu değerlendirme düşüncesi birleşince Kapulukaya (kaplıkaya) mağarasına küçük bir kaçamak yapmaya karar veriyoruz. Osman Albayrak ve benden oluşan iki kişilik mini ekibimizle sabah saatlerinde mağara ağzına varıyoruz.

Temel amacımız, mağaraya SRT teknikleri kullanarak giriş yapıp, kayada öğrenilen tekniğin uygulamasını yapmak.

Mağara ağzında, dışarıdan bakılınca görünmeyen doğal noktaya emniyet alıyoruz. İlk olarak ana galeriden devam edip, 3-4m lik küçük inişin başında hat kurup çalışma yapıyoruz. Daha sonra biraz geri dönüp, sola ayrılan küçük koldan sürünerek devam ediyoruz. En fazla orta boy bir insanın rahat hareket etmesine uygun ve birkaç yerde dik açılı dönüşleri olan 20m'lik galerinin sonunda inişle karşılaşıyoruz. Temelde iniş, bir düden de karşılaşabileceğimiz tarzda iki küçük basamak ve sonrasında dik bir boşluk inişinden oluşuyor. Cilalı duvarları ile iniş hoşuma gidiyor. İnişin sonunda bir salona varılıyor ve aşağı doğru yürüyüşle mağaranın sonuna ulaşılıyor. Ayrı, yukarı çıkan bir kol da mağaranın diğer girişine ulaşılmasını sağlıyor. Bu iniş ve çıkışı da tamamladıktan sonra dar galeriden geri sürünerek mağaranın çıkışına doğru yol alıyoruz.

Nisan ayı Ayva İninden aktif olarak su çıkışının olduğu aylardan biridir. Suyun çıkmadığı aylara göre çıkış ağzı görülmeye değer bir güzelliktedir. Çıkışın hemen dışında ki düzlük alan neredeyse göle dönüşmektedir. Etkinlik bir günlük olarak planlandı ve Ayva köyü tarafından giriş yapılması, gidilebilecek yere kadar ulaşılıp geri dönülmesine kara verildi.

Mağara ağzında tek ekip girilmesine karar verildi. Sekiz kişilik ekip üç bot ile mağaraya giriş yaptı. Bu durumda iki bota üçer kişi binmesi gerekir ve botlara binmek oldukça güçleşir.

Dışarıda kalan iki kişi, Yasemin ve Emrah çıkışta pişecek tavuklar için odun ateşi hazırlığı yaptılar

Kapulukaya mağarası, mağaracılığa yeni başlayanlar için oldukça uygun fakat oluşum bakımından fakir bir mağara. Mağara, kısa inişler ve yer yer kısa ve dar tüneller barındırıyor. Ayrıca, özellikle girişte olmak üzere yer yer yarasalara, iç kısımda dışarıdan gelmiş bir yengece rastladık. Bunların haricinde mağaranın şehre yakın olması sebebiyle oldukça pis olmasından bahsedebiliriz. En derin kısımlarında bile şarap şişeleri, bira kutuları ve plastik torbalarla karşılaşmak hepimizi oldukça rahatsız etti.
Sınmaz ailesi bizi misafir etmek cesaretinde bulunduğu için kamp kurmadık. Kendi adıma karşılaştığım dostluk ve misafirperverlik için önce Emrah ve Yasemin Sınmaz’a ve diğer arkadaşlarıma tekrar çok teşekkür ediyorum.

Yirmi sekiz ekim gecesi Ankara’dan Bora ve Nuray Bursa’ya ulaştılar. Sabah erken saatte Levent ve Bahar’ın da İzmit’ten katılmaları ile ekip tamamlanmış oldu. Yol, Göbel’de jandarmayı bilgilendirme derken ancak öğle saatinde mağaranın ağzına varıldı.

İlk olarak Emrah, Nuray ve Bora’dan oluşan ekiple mağaraya girildi. Mağara hemen girişten sonra yaklaşık 80° dikey eğimli devam ediyor. Önce sol tarafta 3 adet doğal emniyet noktası var. Daha sonra karşı duvarda birkaç bolt emniyeti ile devam ediyor. Sonrasında küçük bir dik iniş ve mağara sonradan birleşen iki kolla ayrılıyor. Birleşimden hemen sonra ise tam bir boşluk inişi sonrasında karşı taraftan gelen eğime inilerek tekrar dik bir inişe başlanıyor. Ekipte birkaç teknik aksaklık, sıcak ortam nedeni ile gelişen susuzluk ve saatin ilerlemesi nedeniyle dönmeye karar veriyoruz. Mağara yine kendini haritalatmıyor, “bir daha ki sefere” diyoruz.

İlk ekip çıktığında hava kararmıştı. Cem, Bahar ve Okan’dan oluşan ikinci ekip mağaraya giriyor ve inilen yere kadar ulaşıp ip toplama görevi yapıyorlar. Bu sırada dışarıda yağış başlıyor. Ekip küçük bir oyuğa sığınarak çalışmanın tamamlanmasını bekliyor. İkinci ekibin mağaradan çıkışı, malzeme toplanması ve çamurlu tarlada araçlar yapılan yürüyüş saat 22 de tamamlandı. Gecenin ilerleyen saatlerinde Bursa’ya dönüyoruz.