O yıllarda Birhan, Adana Pozantı’da çalışıyordu. Yaptığı geziler sırasında Dağdibi köyünün yaylasında iki dikey mağara girişiyle karşılaşmış. İşte Camılıköy ve Sütlük düdenlerini araştırma serüveni ve bizim hayatımızda uzun süre yer alması böyle başladı.

Eylül ayında hafta sonu yapılan üç günlük etkinlikte Camılıköy düdenine giriş yapılmış, yaklaşık -120 m inildiği hesaplanmış ve aracın (Ahmet’in “Mülayim”) aküsünün bitmesi üzerine bir miktar da rezil olunmuştu. Bir ilk olması nedeniyle heyecan en üst seviyedeydi. Kasım ayında ikinci araştırma gezisinin yapılmasına karar verildi. O yıl son sınıf öğrencisiyim. Tulga ile bir yol bulup patoloji bölümüne “intern” olduk. Çalışılan günler çok azdı ve biz bu geziye ayıracak yeterli zamanı bu şekilde yaratabilmiştik. 10 Kasım faaliyetin başlangıç tarihiydi. (Bakın baştan söylüyorum sakın bunu örnek gösterip kasımda 1600 metrelere gidelim demeyin, ben gelmem…)

Altı nisan 2008 de İzmit’te keşif gezisi yapmış, Çandarlı Dede tepe de daha önce BÜMAK tarafından araştırılmış mağaranın ağzını bulmuştuk. Haritada -47m olarak görünen derinlik Bursa’ya en yakın ve derin dikey mağara olarak görünüyordu. Bu mağarayı şubemiz için eğitim mağarası olarak kullanmayı planladık.

Etkinlik tarihi 27 nisan pazar günü olarak belirlendi. Saat 8.30 da yola çıkılarak 11 de Dedetepe’ye vardık. Bir süre yağmur dinmesini bekledik. Daha sonra biraz yolu uzatarak mağara ağzına vardık. Yağış olduğu için mağara girişinde soldaki küçük odacığa yerleşerek malzeme kuşanmaya başladık.

Yaptığımız kaya çalışmalarını dikey mağarada test etmek istiyoruz. Bu nedenle Bursa’ya yakın daha önceden araştırılmış mağaraları değerlendirmeye aldık. İnternetten yapılan taramada İznik civarında birkaç mağara saptandı. Bu mağaraları bulmak için 3 kişilik ekibimizle yola çıktık.

İznik’te yaptığımız plana göre ilk olarak çıngıraklı çalı -21m mağarasını aramaya karar verdik. İhsaniye köyüne doğru yola çıktık. Tarife göre Sansarak köyü yol ayrımında, İhsaniye köyüne doğru 200m gidince sağdaki patikadan Çıngıraklı çalı tepesine yürünerek mağaraya ulaşılıyordu. Ancak araştırma 1986 yılında yapılmıştı. Patika yoktu. Tepede araştırma yapıldı ancak ağız bulunamadı. Başlayan yağmur ve tepenin ağaçlık olması araştırmayı iyice zorlaştırdı. İkinci hedefimize yönlenmeye karar verdik.

23 .03 .2008 tarihinde planladığımız,evimden 400m uzaklıktaki Maksem Temenyeri mağarasının yerini belirlemek için, 22.03.2008 cumartesi günü saat 13,00 da tarif edilen bölgeye geldim. Ancak çevredekilerle yaptığım görüşmeler ve gösterilen yere ipsiz inişin sıkıntılı olacağına karar verdim.Uzun zamandır kafamda yer eden kayapa mağarasına bir keşif yapmayı daha çekici buldum. Ancak gece çok geç saatte karar verdiğim bu faaliyeti diğer arkadaşlarla paylaşma fırsatım olmadı. Sadece Mustafa Caner'e mesaj yolladım. Sabah 10.00da kayapa mağarasına gitmeye karar verdik. Haber vermediğim ancak 'haberim olsaydı bende gelirdim' diyecek arkadaşlardan özür dilerim. Söz konusu Mağaranın çevresinin, Bitinya Krallığının ilk kurulduğu bölge olduğu sanılmaktadır. Bu da bölgenin, definecilerin hayalini süslemesine yardımcı olmaktadır.

İnsanlar dünyanın güvenli ve düzenli bir yer olması için yıllarca çalışırlardı. Ama hiç kimse bunun ne kadar sıkıcı olabileceğinin farkında değildi.Bütün dünyanın parsellendiğini, hız limitleri konduğunu, bölümlere ayrıldığını, vergilendirildiğinive düzenlendiğini,bütün insanların sınavlardan geçirildiğini,fişlendiğini, nerede oturduğunun ne yediğinin kaydının tutulduğunu düşünün… Hiç kimseye macera yaşayacak bir alan kalmadı, satın alabilenler hariç. Lunaparka gitmek gibi. Film izlemek gibi. Ama bunlar gene de sahte heyecanlardı. Büyük bir sahte afetin olma ihtimali bile oy birliği ile ortdan kaldırıldı. Gerçek afet veya risk ihtimali olmadığından, gerçek kurtuluş şansı da ortadan kalkmış oldu. Gerçek mutluluk yok. Gerçek heyecan yok. Eğlence, kaçış, buluş yok.

11.11.2007 tarihinde sabah kalktığımızda hava güzel olursa gideriz diye kararlaştırmıştık. Hava durumu devamlı sağnak yağış veriyordu.Sabah 6,30 da uyandığımda hava henüz karanlıktı .Fakat bütün gece yağan yağmur dinmişti.Nedendir bilinmez içimi sımsıcak basınçlı bir duygu kaplamıştı. tuvalete gitmem kaçınılmazdı.Hava aydınlanıp mavi bir gökyüzü ile karşılaşınca saat 8,00 da Emrah'ı ve Mustafa'yı aradım. Havanın uygun olduğuna ve gidebileceğimize karar verdik.

Söz konusu mağaralara Yaklaşık 1 ay önce Attila tarafından bir keşif gezisi yapılmıştı. Mağaraların boyutları ve yerleri konusunda bilgi sahibi olduğumuzdan faaliyetin kısa süreli ve kabaca yarım günlük bir faaliyet olacağını biliyorduk , 04.11.2007 Tarihinde çok erken gitmemize gerek olmadığını düşünerek saat 9.00 da buluşma kararı aldık . Saat çok erken olmadığı halde yinede ekipte fire verdik.

Cem ve Mehmet , Zeyniler yolunun kötü olduğunu bildiğimiz için, Emrah'tan 2007 model Land Rover'ini ve malzemeleri alarak , Attila'yı planlandığı gibi 9,20 de İpekcilik'ten aldılar. Zeyniler yolu ,Bursa Teferrüç mahallesi Teleferik istasyonu arkasındaki dar sokaklardan geçilerek ulaşılan bir yol. Yolu bilmeyenlerin mutlaka yolu sorması gerekiyor.(Racona ters bile olsa)!...

Saat 9,45 gibi Zeyniler rampasının sonuna vardık. Muhteşem bir manzara ile Zeyniler köyünü gördüğümüz virajda arabamızı park ettik. Malzemelerimizi alarak su yoluna doğru tırmanışa geçtik. İnsanı nefes nefese bırakan kısa bir tırmanışla suyoluna vardık.Kuzey yönünde ilerlemeye başladık .Tam anlamıyla yürüyüş parkuru denilebilecek kestane ormanı içinde yaklaşık 20 dakika yürüdükten sonra Zeyniler 1 diye adlandırdığımız mağaraya vardık .Güzel bir piknik ve kamp alanının hemen yanında içimi güzel bir çeşme var.Ancak mağara içine girilebilir olması dışında pek bir özellik taşımıyor.Ölçümlerini dönüşte yapmak üzere Zeyniler 2 mağarasına doğru yolumuza devam ettik. Bölgeye ekim ayı boyunca gelinirse aynı zamanda bol miktarda kestane de toplanabilecek bir yer. Güzel bir orman yürüyüşünden sonra su yolunun 3-4 metre sol yukarısında kalan mağaraya ulaştık.Ben bu mağaraya daha önce iple indiğim halde Cem adeleli kollarıyla ipsiz çok rahat inileceğini söyledi ve indi.Aynı rahatlıkla da tekrar çıktı.Yani ipe falan gerek yokmuş bu mağarada. Cem ve Mehmet mağarada ölçü alırken bende not aldım.Yaklaşık yarım saatlik bir çalışma sonunda dönüş yolundaki küçük mağaranın ölçülerini de alarak ve biraz kestane toplayarak faaliyeti tamamladık .Az zamanda çok büyük işler yaptık. Bugüne kadar mağara haritalama konusunda hep Emrah’ın varlığına güvenerek ,hiçbir şey öğrenmediğimiz ortaya çıktı. Çok düzenli olmamakla birlikte mağaraların haritasını çıkarabilecek verileri topladığımızı sanıyorum. Ancak Emrah’ın kontrolünde, ama Emrah'sız da adam gibi ölçü alıp, harita çizmeyi öğrensek iyi olacak. Hürmetler.

İzmit'e faaliyetten bir gün önce gidildi. İzmit'teki üyelerimizle hasret giderildi ve ayrıca aramıza yeni katılan üyemiz Fatih ile derneğin çatısı altında kaynaşma ortamı yaratıldı. Ancak üç kişi faaliyet sabahı aramıza katılabileceği için onlar gece aramızda yoktu. Sabah 9:30 civarı Bursa'dan gelen üyelerimizle de (Attila, Mehmet, Şengül) katılım maksimum noktaya ulaştı. Önce arkadaşımız Bahar Haser'in evinde kahvaltı edildi. Ardından mağaraya doğru yola koyulduk. Bahar sağlık şikayetleri nedeniyle aramızda değildi. Bu mağaraya daha önce de girilmiş fakat mağaranın haritalanması tam anlamıyla bitirilememişti. Mağaraya ulaşmak için köfteciden sonra sola dönmemiz gerekiyordu. Bu aramızda bir hayli geyik konusu oldu. Bu sefer yanımızda bir de gps cihazı vardı. Her neyse mağaraya ulaşıldı. İki ekibe ayrıldık. İlk ekip Emrah Sınmaz, Attila Ülgen, Alican Çelikten ve Mustafa Caner'den oluşuyordu.İkinci ekip ise Mehmet Teke, Şengül Teke, Fatih İşçi ve yine Emrah Sınmaz. Mağaranın küçük dikey inişi için çelik merdiven kullandık. İlk ekip mağaraya girdiği zaman büyük bir yarasa popülasyonu gözlendi.

Etkinlik : Altıntaş, Düdenağzı Mağarası, MAD Yaz Etkinliği

Etkinlik No: 15

Tarih: 5 - 11 Ağustos 2007

Katılanlar: Emrah Sınmaz, Cem Ersoy, Attila Ülgen, Efe Ersoy

Sabah 8:40 da İhsaniye’den iki araçla yola çıkıldı. Mağaraya su giriş yönünden girilip, Ayva köyünden çıkılmasına karar verildi. Bu nedenle köye uğramadan giriş ağzına gidildi. Malzeme boşaltıldıktan sonra iki araçla Ayva köyüne dönüldü. Bir araç burada bırakıldı, diğer araçta giriş ağzında bırakıldı.

Hazırlıklar tamamlandıktan sonra girişe başlandı. Yaklaşık saat 12 de ekibin tamamı içerideydi.Yıllar önce mağara ağzında malzeme çaldırmıştık. Bu nedenle temkinli davranıp ağızda sadece 2 bolt kulağı bıraktık. Daha botlara binmemiştik ki, yukarıdan meraklı insanların, mağarada bildik bağırmaları yankılandı. Bu sefer, mağaranın yanıt vermesi biraz şaşırtmış olmalı.

Mevsim nedeniyle mağara ağzından su girişi yoktu. Bununla birlikte bot kullanımı hemen ilk metrelerden başlıyor. Aslında mağaraya bir yeraltı kaynağı katılıyor, ancak yerini tam bilemiyoruz. Bu mevsimde suyun battığı yeri kabaca anlıyoruz. Mağaranın son 1/5 kısmı, son göl hariç çöl gibiydi. Diğer yıllardan farklı olarak mağara girişinden hemen 150-200m sonrası büyük bir yarasa kolonisi yerleşimi vardı.

Ihlamur Altı mağarası, Dereköy de mart ayında yapılan araştırma etkinliği sırasında bulunmuştu. Bu mağaranın bilgisi, mağaraya giriş yapan köylüden alındı. İfadeye göre mağaranın ağızında bile sarkıt oluşumlar vardı ve giriş sırasında bu kişi tarafından kırılmıştı. Gerçekten de mağaranın ağzının ancak sürünülerek, bir kişinin geçebileceği boyutta olması gizli kalmasına neden olmuş. Yatay olmasına karşılık mağaraya çok az kişinin girmiş olduğunu söyleyebiliriz. Mağaranın yöresel adı yoktur. Bu nedenle büyük bir ıhlamur altından girildiğinden ismi biz verdik.

Beş yıl kadar önce Sivas’da birlikte çalıştığım, Birol Yanık’tan ( kendisi Gönenli ) gelen bilgi ile mağaralar ilk kez öğrenildi. Bilgiye göre Gönen Dereköy’de yan yana bir kaç mağara vardı. İki yıl önce, Gönen Dereköy alabalık çiftliğine yapılan hafta sonu gezisinde mağaraların ağızları görüldü, ancak giriş yapılmadı.