Nisan ayı Ayva İninden aktif olarak su çıkışının olduğu aylardan biridir. Suyun çıkmadığı aylara göre çıkış ağzı görülmeye değer bir güzelliktedir. Çıkışın hemen dışında ki düzlük alan neredeyse göle dönüşmektedir. Etkinlik bir günlük olarak planlandı ve Ayva köyü tarafından giriş yapılması, gidilebilecek yere kadar ulaşılıp geri dönülmesine kara verildi.

Mağara ağzında tek ekip girilmesine karar verildi. Sekiz kişilik ekip üç bot ile mağaraya giriş yaptı. Bu durumda iki bota üçer kişi binmesi gerekir ve botlara binmek oldukça güçleşir.

Dışarıda kalan iki kişi, Yasemin ve Emrah çıkışta pişecek tavuklar için odun ateşi hazırlığı yaptılar

Kapulukaya mağarası, mağaracılığa yeni başlayanlar için oldukça uygun fakat oluşum bakımından fakir bir mağara. Mağara, kısa inişler ve yer yer kısa ve dar tüneller barındırıyor. Ayrıca, özellikle girişte olmak üzere yer yer yarasalara, iç kısımda dışarıdan gelmiş bir yengece rastladık. Bunların haricinde mağaranın şehre yakın olması sebebiyle oldukça pis olmasından bahsedebiliriz. En derin kısımlarında bile şarap şişeleri, bira kutuları ve plastik torbalarla karşılaşmak hepimizi oldukça rahatsız etti.
Sınmaz ailesi bizi misafir etmek cesaretinde bulunduğu için kamp kurmadık. Kendi adıma karşılaştığım dostluk ve misafirperverlik için önce Emrah ve Yasemin Sınmaz’a ve diğer arkadaşlarıma tekrar çok teşekkür ediyorum.

Yirmi sekiz ekim gecesi Ankara’dan Bora ve Nuray Bursa’ya ulaştılar. Sabah erken saatte Levent ve Bahar’ın da İzmit’ten katılmaları ile ekip tamamlanmış oldu. Yol, Göbel’de jandarmayı bilgilendirme derken ancak öğle saatinde mağaranın ağzına varıldı.

İlk olarak Emrah, Nuray ve Bora’dan oluşan ekiple mağaraya girildi. Mağara hemen girişten sonra yaklaşık 80° dikey eğimli devam ediyor. Önce sol tarafta 3 adet doğal emniyet noktası var. Daha sonra karşı duvarda birkaç bolt emniyeti ile devam ediyor. Sonrasında küçük bir dik iniş ve mağara sonradan birleşen iki kolla ayrılıyor. Birleşimden hemen sonra ise tam bir boşluk inişi sonrasında karşı taraftan gelen eğime inilerek tekrar dik bir inişe başlanıyor. Ekipte birkaç teknik aksaklık, sıcak ortam nedeni ile gelişen susuzluk ve saatin ilerlemesi nedeniyle dönmeye karar veriyoruz. Mağara yine kendini haritalatmıyor, “bir daha ki sefere” diyoruz.

İlk ekip çıktığında hava kararmıştı. Cem, Bahar ve Okan’dan oluşan ikinci ekip mağaraya giriyor ve inilen yere kadar ulaşıp ip toplama görevi yapıyorlar. Bu sırada dışarıda yağış başlıyor. Ekip küçük bir oyuğa sığınarak çalışmanın tamamlanmasını bekliyor. İkinci ekibin mağaradan çıkışı, malzeme toplanması ve çamurlu tarlada araçlar yapılan yürüyüş saat 22 de tamamlandı. Gecenin ilerleyen saatlerinde Bursa’ya dönüyoruz.

Perşembe günü, öğle saatlerinde hastanede dolaşıyorum, sanırım “ne olacak bu memurun hali?” falan gibi düşünüyorum. Telefonum çalıyor, Tulga arıyor. Ne zamandır Tulga ile görüşemiyorum, iyi bari o aradı, görüşme ona girer diye seviniyorum. Kısa bir konuşma sonrası, girme işinin bana olduğu anlaşılıyor. Efendim, Kütahya Emet’te jandarma dikey mağara bulmuş, derneği aramış, acil hafta sonu Ankara-Bursa ekibi olarak gidilmesi gerekiyormuş… “Abi hasta, ayarlama…” falan dedim ama emir merkezden, daha şube de kurulmamış, hastalarımı Allah’a emanet etmek zorunda kalıyorum.

Cumartesi Okan, Yasemin ve ben, Bursa ekibi olarak yola çıkıyoruz. Emet’e sabahın erken saatinde varıyoruz. Tabiri caiz ise Jandarma bile açılmamış. Karakolun hemen yanında, otobüs garındaki bir araç dikkatimi çekiyor, ortama tam uyumlu değil. Bakıyoruz ki bizim Ankara ekibi Vedat ve Yücel… Kahvaltıdan hemen sonra karakolda küçük bir tanışma, çay içme ve mağara hakkında sohbeti tamamladıktan sonra yola koyuluyoruz.

Saat 11 de mağara önüne ulaştık. Dere yatağını geçmek için yaptığımız çalışma yaklaşık 1 saat kadar sürdü. Eski usül çevrede ne bulunursa onunla bir köprü oluşturduk. ( İnsanlık tarihinden bu yana bir dereyi geçmenin en akılcı yöntemi...!)Mağaraya iki ekip halinde girildi. İlk dar koridorun sonunda büyük yarasa kolonisi ile karşılaştık. Daha önceki gezide (aralık) bu bölge tamamen ıssızdı. Büyük salon önündeki son 3-4 havuz tamamen su ile dolduğundan, bu bölgeden geri dönüldü.İkinci girişin sonunda mağara ağzına 15 kişilik bir topluluk geldi. Başlarında İnegöl kaymakamı vardı. Kendisi ile turizme açılma konusunda görüş alış verişinde bulunduk. ( Daha ayrıntılı yazamıyorum. TMB nin ilgili komisyonu kızıyo...)Akşam alabalık eşliğinde günün değerlendirmesi yapıldı. Gece 9 da Bursa’ya dönülerek etkinlik sonlandırıldı.

Mağara’ya saat 12:00 civarında Okan ve Cem girdi, mağaranın ilk girişini önünde örülü bent sayesinde kolayca tanınabilir, bu giriş oldukça dar bir dikeyden oluşuyor, ip ihtiyacı olmasada inerken dikkatli olmakta fayda var, ilk inişin yüksekliği takriben 5 metre kadar, inişten sonra mağara sol tarafa doğru devam ediyor (inişi arkanıza aldığınızda) takriben 50 metre kadar devam eden mağarada bu noktada sağa doğru bir kol ayrılıyor ancak biraz ileride son buluyor. Ana mağara zaman zaman daralarak ve kısa inişlerle 150-200 metre kadar devam ediyor ve tekrar dik bir inişe varıyor, takriben 4 metrelik bu inişte yine ip şart olmasa da özellikle iniş sırasında dikkatli olmak gerekiyor. Mağara bu inişten sonra 300-400 metre kadar devam ediyor ve bu sırada 3 yan kol ana galeriden ayrılıyor, bunlardan biri yumuşak kum-toprak zeminli ve 30-40 derece eğimli bir tünel, sonradan tekrar ana galeriye bağlanıyor, diğer 2 yan kol fazla uzaklaşmadan son buluyor. Ana galerinin sonunda mağara çok fazla daralıp alçalıyor, bu noktada dar bir tünel olarak 50 metre kadar devam ediyor ve daha da devam edebilir, ancak bu kısmı bir dahaki sefer araştırmak üzere bıraktık ve yan kollara yöneldik. Mağaranın son bölümünde yer alan salonda 4-5 metre yukarıda bir yan kol daha var ve tahminen mağaranın 2. ağzına bağlanıyor, ancak tırmanılacak duvar sağlam olmadığından bu rotayı denemedik.

Mağarayı baştan sona kat edip geri dönmek 1,5 saat kadar sürdü, yer yer sakıt ve dikitler, 2 odada da sütuna rastladık, ayrıca her zamanki ev sahiplerimiz, yarasalardan 10 – 12 tanesine rastladık.

Mağaranın çeşitli odalarında, bir süre öncesinde çok daha sulak olduğuna dair işaretlere rastladık, bir odada tavandan akan su yerde havuz oluşturmuş, başka bir oda da su seviyesini işaret ettiğini düşündüğümüz toprak izler takriben 1,5 metre kadar yükseklikte duvarları çevreliyordu.

Etkinliğin planlanması :
Bursa’da kurmayı düşündüğümüz dernek şubesi olarak, uzun süredir etkinlik planlayıp bir türlü gidemiyorduk. Bir başlangıç olsun, uzun süredir mağaraya girememiş ekibimiz mağara görsün ve yeni elemanlarımızın ilk mağara deneyimi olsun diye düşündük. Günübirlik ulaşılabilecek olması önemli bir avantajdı.

Ulaşım :
Mağara Bursa’ya 70 km uzaklıkta. Malzememiz az ve 5 kişi olduğumuzdan binek aracımızla ulaşımı sağladık. Etkinlikte yaklaşık kişi başına 10 milyon TL harcadık. Etkinlik sonunda MAD’a 9 milyon kaldı (etkinlik katkısı, eskiden var olan bu geleneği yaşatmak istiyoruz). Bursa’da bir günlük etkinlik yapılabilecek çok sayıda mağara var.

Kamp Yeri:
Turizm düşüncesi ile mağaranın ağzına kadar yol açılmış. Mağaraya çok yakın kamp yapılabilir. Biraz daha yukarda yola yakın daha doğal ortamda kamp yapma imkanı var. Su yakındaki köyden taşınmalı.

Etkinlik ( 5 Aralık ):
Etkinik sabah Saat 8’de dernek merkezinden karpit lambası alınması ile başladı. Yaklaşık saat 9.30 da mağara ağzına ulaşıldı. Yağmur yağdığından mağara ağzına sığınmaya karar verdik. Yasemin ve Yücel’e karpit lambası kullanımı ve mağara girişi ile ilgili kısa eğitim verildi (alaylıların “hizmet içi eğitim” dediklerinden...).