26 Ekim 2008 tarihinde ilk araştırmasını yaptığımız mağaranın, harita çalışmasını yapmak için yeniden Bayındır köyüne gitmeye karar verdik. Daha önce rehberliğimizi yapan Kamil Acaroğlu ile iletişime geçip, 3 mayıs’ı faaliyet tarihi olarak belirledik.       

Sabah Büyük Orhan’da rehberlerimiz ve yöresel ekip arkadaşlarımız, Kamil ve Mustafa ile buluştuk. Daha önceki etkinlikte, mağaranın söylentilerden kısa çıkması arkadaşlarımızın ilgisini biraz da olsa azaltmıştı. Köye doğru yola çıkıyoruz. Açık söylemek gerekirse, yanımızda yolu bilen birisi olmasa yolu bulmak hiçte kolay olmayacaktı. Çok sayıdaki yol ayrımlarında hemen hiç yol tabelası yoktu.

Mağara’yı daha önceden keşfetmiştik. Bu nedenle girişten itibaren hemen harita çalışmasına başladık. Mağara temel olarak aynı yönde ilerleyen, bağlantılı galerilerden oluşmakta. Son galeri yoğun bir yarasa kolonisine ev sahipliği yapıyor.  Mağaranın girişe göre sağda kalan duvarında yukarı doğru çıkan yan kollar ve küçük salonlar var bunları da haritamıza ekleyerek çizim işini yaklaşık iki buçuk saatte tamamladık.

Saat 8.30 gibi Emrah Sınmaz'ın evinin önünde buluştuk. Başkanımız Attila Ülgen boğazında bir adet ameliyat yarası olduğu için faaliyete katılmama kararı aldı. Ekip dört kişiydi. Tek arabayla gidecektik. İstihbarat Kamil Acaroğlu isminde bir arkadaştan gelmişti. Kendisi Büyükorhan'da ikamet ediyordu. Yola çıktık. Yaklaşık birbuçuk saat süren bir yolculuktan sonra Büyükorhan ilçesine ulaştık. Ben daha büyük bir yer bekliyordum açıkçası, sonuçta ilçe ünvanını almış bir yerdi ama daha çok küçük bir kasabaya ya da biraz gelişmiş bir köye benziyordu. Kamil arkadaşla buluşup kahvede çay içmeye ve biraz sohbet etmeye başladık. Jandarmanın da bizimle geleceğini öğrendik. Masamıza oturan, bizi selamlayan yörenin insanları mağarayla az çok ilgiliydiler. Yakın zamanda yörede hristiyanlık tarihinin en eski kilisesinin kazıyla keşfedildiğini söylediler bize. Mağaranın da bu olaylarla bağlantısını arayan insanlar da vardı. Jandarma kuvvetleri de geldikten sonra mağaraya doğru yola koyulduk. Meraklı bir kaç Büyükorhanlı da bize katıldı.

8.30'da başkanımız Attila önce beni daha sonra da yol üzerinden Kasım'ı aldı. Manyas'a doğru yolculuğumuz böylece başlamış oldu.Kasım'ın ilk faaliyeti olacaktı. İstihbarat, Manyas'ı geçtikten sonra Kızık köyünü gösteriyordu. Manyas'a giden yol üzerinde bir beyin fırtınasından sonra, haritanın da yardımıyla doğru yolu seçip Manyas'a gitmeyi başardık. İstanbul Börekçisi'nde edilen kahvaltının ardından karnımız tok sırtımız pek yola devam edecektik. Başkanımız börekçiye Kızık köyüne nerden gidebileceğimizi sordu. Kızıl diye de geçebileceğini söyledi çünkü haritada Kızıl köy olarak geçiyordu. Börekçi ise Kazık köyünü sorduğumuzu zannedip haritada olmayan bambaşka bir yer tarifi verdi bize. Biz gene harita bilimine güvenip kendi bildiğimiz yoldan gittik. Doğrusunu da yapmış olduğumuzu anlamamız pek de uzun sürmeyecekti. Lakin Manyas ve Kızık köyü arası çok kısaydı.     

Her şey Emrah SINMAZ ile Ağustos ayı başında yaptığımız bir telefon konuşmasında, kendisinin ay sonunda ailesi ile birlikte Datça’da olacağını bildirmesi ile başladı. Görüşmemizde benim de o tarihlerde Datça’da olmam halinde, daha önceden bilgisine ulaştığı ve haritasının çizilmemiş olduğunu öğrendiği Tekesuyu Mağarası araştırmasını tamamlayabileceğimizi ve haritasını çizebileceğimizi söylemişti. Bu gaz hali bünyemde büyük bir heyecana sebep olmuştu. Neden mi? Datça ve mağara.. İki tutkum bir araya geliyordu. Eğer gerçekleşirse daha önce hiç düşünmediğim bir birliktelik olacaktı bu. Dürüst olmak gerekirse teklifi kabul etmeden önce -başka şansım varmış gibi- Datça’da bir mağara olabileceğinden bile şüphe duyuyordum. Onca yıldır gittiğim Datça’da antik kent civarı dışında bir mağaranın olabileceğine ihtimal dahi vermemiştim. Daha doğru bir ifade ile bu konuda hiç düşünmemiştim bile… “Emrah’ın aldığı bilgi mağara değil, olsa olsa “in’dir ve istihbaratı verenlerin abartmalarından birisidir,” diye düşündüm. Ne kaybederdik ki? Serde yanılmak da varmış. “Datça Mağara Araştırması”. Kulağa ne hoş geliyor. Kim bilir belki de geleceğin şubesi de bu etkinlikten alır adını: “Mağara Araştırma Derneği Datça Şubesi”

Etkinlik : Altıntaş, Düdenağzı Mağarası MAD Yaz Araştırma Etkinliği
Etkinlik No: 25
Tarih: 2 – 9 Ağustos 2008
Katılanlar: Emrah Sınmaz, Efe Ersoy, Cem Ersoy, Mustafa Caner

Sabah saat 08.30 civarı toplandık. 2 Araba Ayvaini Mağarası'na doğru yola çıktık. Mağaraya girecek ekip 4 kişiydi. 2 Botumuz vardı. Emrah Sınmaz ve Murat Soğucak mağaraya girmeyeceklerdi. Fadıllı köyünde kahvaltı niteliğinde bir şeyler yedikten ve çaylarımızı içtikten sonra Doğanalan ağzına doğru ilerledik. Mağaranın ağzının yakınındaki kamp alanında, tulumları ve çizmeleri giydikten sonra mağara ağzına geldik. Emrah Sınmaz hattı kurarken biz de bu arada botları şişirip karpitleri doldurduk.11.30 gibi her şey hazır olduktan sonra aşağıya inmeye başladık. Fatih'in dk bir gol bir ıslanışı sanki zor bir mağara olacağının sinyallerini veriyordu. Herkes indikten sonra yukarıdakilerle vedalaşıp mağaranın derinliklerine doğru ilerledik. Sinir bozucu bir şekilde sürekli bota indi bindi yapmak zorunda kalıyorduk. Çünkü su seviyesi fazlaydı. Zaten bir müddet sonra ıslanmayan kimse kalmayacaktı. Pek fazla yarasaya rastlayamadık. Suyun içinde ise çok sayıda semender vardı. Sonlara doğru tavanın alçaldığı yerlerde bile hala su vardı. Yaz sonu gibi faaliyetlerimizde o kısımlarda botu indirirdik ama bu sefer o şansımız yoktu. 16.30 civarı mağaradan çıktık. Köy çeşmesinde botları ve karpit lambalarını temizledik. Üstümüzü değiştirip Bursa'ya doğru yola koyulduk.

17 nisan 2008 tarihinde Balıkesir Belediyesi Asfalt tesislerinde görevli İsmail Mercan'ın magaracilar@ gmail.com 'a yolladığı ihbarı alınca, sözlüye kalkacak ilkokul çocuğu gibi heyecanlandım açıkçası .(Nedense ?) Bana kalsa sıcağı sıcağına gidip bakardım mağaraya. Ancak İsmail Bey ,mail'inde dikey inişler olduğundan söz ediyordu .Hiç istasyon hazırlamamış biri olarak bu durum bünyemde ,Halk arasında yemedi, diye tabir edilen bir durum yarattı. Yinede her hafta sonu ısrarla bu hafta sonu Balıkesir’e gidelim ,mailleri atmaya devam ettim. Ne yazık ki araya hep başka bir şeyler girdi .

O yıllarda Birhan, Adana Pozantı’da çalışıyordu. Yaptığı geziler sırasında Dağdibi köyünün yaylasında iki dikey mağara girişiyle karşılaşmış. İşte Camılıköy ve Sütlük düdenlerini araştırma serüveni ve bizim hayatımızda uzun süre yer alması böyle başladı.

Eylül ayında hafta sonu yapılan üç günlük etkinlikte Camılıköy düdenine giriş yapılmış, yaklaşık -120 m inildiği hesaplanmış ve aracın (Ahmet’in “Mülayim”) aküsünün bitmesi üzerine bir miktar da rezil olunmuştu. Bir ilk olması nedeniyle heyecan en üst seviyedeydi. Kasım ayında ikinci araştırma gezisinin yapılmasına karar verildi. O yıl son sınıf öğrencisiyim. Tulga ile bir yol bulup patoloji bölümüne “intern” olduk. Çalışılan günler çok azdı ve biz bu geziye ayıracak yeterli zamanı bu şekilde yaratabilmiştik. 10 Kasım faaliyetin başlangıç tarihiydi. (Bakın baştan söylüyorum sakın bunu örnek gösterip kasımda 1600 metrelere gidelim demeyin, ben gelmem…)

Altı nisan 2008 de İzmit’te keşif gezisi yapmış, Çandarlı Dede tepe de daha önce BÜMAK tarafından araştırılmış mağaranın ağzını bulmuştuk. Haritada -47m olarak görünen derinlik Bursa’ya en yakın ve derin dikey mağara olarak görünüyordu. Bu mağarayı şubemiz için eğitim mağarası olarak kullanmayı planladık.

Etkinlik tarihi 27 nisan pazar günü olarak belirlendi. Saat 8.30 da yola çıkılarak 11 de Dedetepe’ye vardık. Bir süre yağmur dinmesini bekledik. Daha sonra biraz yolu uzatarak mağara ağzına vardık. Yağış olduğu için mağara girişinde soldaki küçük odacığa yerleşerek malzeme kuşanmaya başladık.

Yaptığımız kaya çalışmalarını dikey mağarada test etmek istiyoruz. Bu nedenle Bursa’ya yakın daha önceden araştırılmış mağaraları değerlendirmeye aldık. İnternetten yapılan taramada İznik civarında birkaç mağara saptandı. Bu mağaraları bulmak için 3 kişilik ekibimizle yola çıktık.

İznik’te yaptığımız plana göre ilk olarak çıngıraklı çalı -21m mağarasını aramaya karar verdik. İhsaniye köyüne doğru yola çıktık. Tarife göre Sansarak köyü yol ayrımında, İhsaniye köyüne doğru 200m gidince sağdaki patikadan Çıngıraklı çalı tepesine yürünerek mağaraya ulaşılıyordu. Ancak araştırma 1986 yılında yapılmıştı. Patika yoktu. Tepede araştırma yapıldı ancak ağız bulunamadı. Başlayan yağmur ve tepenin ağaçlık olması araştırmayı iyice zorlaştırdı. İkinci hedefimize yönlenmeye karar verdik.

23 .03 .2008 tarihinde planladığımız,evimden 400m uzaklıktaki Maksem Temenyeri mağarasının yerini belirlemek için, 22.03.2008 cumartesi günü saat 13,00 da tarif edilen bölgeye geldim. Ancak çevredekilerle yaptığım görüşmeler ve gösterilen yere ipsiz inişin sıkıntılı olacağına karar verdim.Uzun zamandır kafamda yer eden kayapa mağarasına bir keşif yapmayı daha çekici buldum. Ancak gece çok geç saatte karar verdiğim bu faaliyeti diğer arkadaşlarla paylaşma fırsatım olmadı. Sadece Mustafa Caner'e mesaj yolladım. Sabah 10.00da kayapa mağarasına gitmeye karar verdik. Haber vermediğim ancak 'haberim olsaydı bende gelirdim' diyecek arkadaşlardan özür dilerim. Söz konusu Mağaranın çevresinin, Bitinya Krallığının ilk kurulduğu bölge olduğu sanılmaktadır. Bu da bölgenin, definecilerin hayalini süslemesine yardımcı olmaktadır.

İnsanlar dünyanın güvenli ve düzenli bir yer olması için yıllarca çalışırlardı. Ama hiç kimse bunun ne kadar sıkıcı olabileceğinin farkında değildi.Bütün dünyanın parsellendiğini, hız limitleri konduğunu, bölümlere ayrıldığını, vergilendirildiğinive düzenlendiğini,bütün insanların sınavlardan geçirildiğini,fişlendiğini, nerede oturduğunun ne yediğinin kaydının tutulduğunu düşünün… Hiç kimseye macera yaşayacak bir alan kalmadı, satın alabilenler hariç. Lunaparka gitmek gibi. Film izlemek gibi. Ama bunlar gene de sahte heyecanlardı. Büyük bir sahte afetin olma ihtimali bile oy birliği ile ortdan kaldırıldı. Gerçek afet veya risk ihtimali olmadığından, gerçek kurtuluş şansı da ortadan kalkmış oldu. Gerçek mutluluk yok. Gerçek heyecan yok. Eğlence, kaçış, buluş yok.