Sivas Cehennem Çukuru bölgesindeki mağaraların araştırma faaliyeti, 21-27 haziran tarihleri arasında gerçekleştirildi. Faaliyet; Bursa, Ankara, Antalya ve Sivas’tan onbeş kişilik ekibimizle yapıldı.

Mağaranın Sivas merkezine 17km gibi çok yakın bir konumda olması, lojistik ve ulaşım açısından oldukça kolaylık sağladı. Ana kamp olarak; Sivas İl Spor müdürlüğünün bize kullanım için verdiği, 1958 yılında inşa edilmiş, mağaraya yaklaşık 2 km uzaklıktaki kayak evi kullanıldı.

Araştırdığımız; Çerçi deresi, Himmetfakı köyü ve Kayak evi arasında kalan Jips kayaçlarından oluşan bölgede gerçekleştirildi.

Az kaya çalışması biraz farlı bir şeyler yapalım diye düşündük. Biraz hat kurma çalışması ve hemen sonrasında travers döşeme sonrası, iniş ve çıkış… Bu gün ki çalışmamız, bu şekilde gerçekleşti. Yaza hazırız artık. Ekip; Meriç Şeyma, Emrah Sınmaz, Tamer Çekici, İsmet Ceyhun Yıldırım, Yenal Yazıcı, İdris Hatipoğlu.

Çepni’li mühendis arkadaşımız Aykut Toker, bir sohbet anında, mağara araştırma derneğinde üye olduğumu ve mağaracılıkla ilgilendiğimi öğrendi. Aykut köylerinde bir mağara olduğunu, içine hiç girilmediğini, duyumlarına göre araştırmaya değer bir yer olduğunu söyledi. Konuyu MAD ‘dan arkadaşım Emrah Sınmaz ile paylaştım. Teknik bilgi ve becerisi olan bir iki kişiyle mağaraya gidip ön çalışma yapmamın uygun olacağını söyledi.

Aykut ve dağcılık eğitimi olan iki arkadaşla müsait olduğumuz ve hava durumunun da elverişli olduğu bir günde mağaraya gitmeye karar verdik. Ekibimiz; Burak Polat, Fatih Öztürk ve Çepni’li rehberimiz Aykut Toker’le birlikte toplam 4 kişiydik.

Teknik malzemelerimizi, günlük yiyecek ve içeceklerimizi de yanımıza alarak 6.4.2014 de, sabah saat 7 de yola çıktık. Kayseri yolu üzerinde yer alan Gemerek’e vardık. 7 km. sonra, Çepni yol ayrımından, Çepni’ye varmadan Bulhasan yoluna girdik. 15 km. gittikten sonra Bulhasan Köyü’ne ulaştık. Köyden Ayderesi yönüne ayrıldık. 2 km. toplar yolda, ve bir süre de dere yatağındaki ilerledikten sonra mağaranın olduğu bölgeye ulaştık. Bölgeye, toplam 150 km yol katederek ve 2 saatte ulaşmıştık.

Daha önceden mağara ihbarı alınmış ve ön keşfi yapılmış olan, Orhaneli Kusumlar köyüne faaliyete başlamak için, ekiple sabah 08:00 sularında Carrefour otoparkında buluştuk. Ekip Attila , Emrah, Murat , İdris , Esra ve benimle beraber 6 kişi olarak hazır bir şekilde, son üyemiz Yenal abiyi beklemeye başladık ancak telefonuna ulaşamadığımız ve haber alamadığımız Yenal abiyi yarım saat sonra beklemekten vazgeçip yola koyulduk.


Emrah abinin canavarla çok hareketli bir yolculuk yaparak, yaklaşık saat dokuz kırk beş civarı Orhaneli ilçesinin Kusumlar köyüne buradan da Mesire alanına ulaştık. Mesire alanı önünde akan nehir, kuş sesleri ve güzel Pazar gününün büyüsüne kendimizi bırakarak mağaranın bulunduğu kayaya doğru yürümeye başladık. Doğal kaynak suyunun çıktığı ve kayalardan akarak nehre karıştığı muhteşem doğal güzellikler içinden yolumuza devam ettik. Saat on sularında, çetrefilli çalılıklardan geçerek, mağara ağzının bulunduğu kaya bloğuna ulaştık. Mağaranın ağzı yaklaşık olarak 6-7 mt civarında yükseklikte, açık bir ağız şeklinde bizi karşıladı. Ekip hazırlanarak, mağaraya ulaşmak için kaya tırmanışı yapmaya başladı :)

Böyle adlandırınca, hakikaten tuhaf geliyor. Bu faaliyet için, dernekten az tepki almadık. “ Butik ne demek?” tarzı sitemkar sorulara yanıtımız “ vallaha ben de bilmiyorum” şeklindeydi. Faaliyetin iki temel amacı olduğundan ve sınırlı sayıda katılımcı çağırıldığından, böyle adlandırmış olabiliriz diye düşünüyorum.

İlk amacımız, kendi mağaracını kendin yap projemizin, erken sonuçlarını görmekti. Tulga Şener’in büyük oğlu Barkın’ın, ayva ini mağarası faaliyetine katılarak ileriye doğru bir adım atmasını istiyorduk. Gerçi Barkın, lego robot ekibi çalışmaları nedeni ile faaliyete katılamadı. Ama niyetiniz iyiydi, o da yeter.

Hafta içinde, Avdancık köyünden, Ömer Zeybel aracılığı ile, köydeki mağaranın, taş ocağı tarafından yok edileceği ve koruma için yardım istendiği bilgisi, başkanımız Attila Ülgen’e ulaştı. Avdancık mağarası, 1997 yılında MTA tarafından araştırılmış ve haritalanmıştı. Mağarayı tanımak ve koruma için yapabileceğimiz yardım konusunu değerlendirmek için hemen etkinlik yapmaya karar verdik.

Onbeş aralık pazar günü, üçü UMAST üyelerinden oluşan, yedi kişilik ekibimiz ve rehberimiz Ömer Zeybel ile birlikte, saat 10 da Avdancık köyündeydik. Avdancık, Bursa Osmangazi ilçesine bağlı merkez köylerden. Bursa’ya olan yakınlığı nedeniyle, ulaşım da oldukça kolay.

Eğitim, eğitim, eğitim… Bir yere kadar. Yenal’a söz verdiğim, dikey mağara girişi için, 2009 yılında araştırmasını yaptığımız, “sıcak mağara” ya bir eğitim faaliyeti planladım. Mağara, bu tür eğitimler için çok uygun. Hem ulaşımı kolay hem de küçük, ama güzel düden tarzında. Yıllardır bu mağarayı, eğitim mağarası yapalım diye başkanın kafasını ütüler dururum.

Uzun zamandır, planladığımız ve bir kez ertelemek zorunda kaldığımız ortak kaya çalışmasını, anlamlı bir günde, 29 ekim de gerçekleştirdik. Havanın da elverişli olması ile çalışma sabah saat 9 dan, akşam 17 ye kadar sürdü. Gündoğdu kayasında, temel SRT teknikleri çalışıldı. Genel olarak, katılımcılar hevesli ve başarılıydı. Çalışmanın en önemli sonucu, ekiplerin birbirlerini daha iyi tanıması ve kaynaşmasıydı. Nice ortak çalışmada birlikte olmak dileğimizle.

Yıllar sonra, bayram tatilinde Sivas’tayım. Dört yıl önce, dostum Ebuzer Bekar ile girişine baktığım mağara yada mağaralara faaliyet yapmak için güzel bir fırsat. İçinden küçük bir derenin geçtiği, giriş, sonrasında çöküntü alanı ile yüzeye açılan, daha sonra dikey birkaç inişle, alt seviyeden çıkışı olan bir mağarayı araştıracağımız düşüncesindeyim.

On dört ekim pazartesi sabahı, saat 9 da Ebuzer’in evinde buluştuk. Ekibimizin üçüncü üyesi, Sivas’ta üniversite öğrencisi olan Muhammet İkbal Kalın. Arkadaşları tarafından “Mika” diye çağırılıyor. Daha sonradan, Sivas’ta çeşitli doğa sporları ile uğraşan yeni ekip arkadaşlarıma, “Sivas’lı milis mağaracılar” adını verdim.

Üç kişilik ekibimiz ile evden yaptığımız yolculuk sadece 17 kilometre. Karşıyaka mahallesinden ve kayak evinden geçerek, eski Sivas-Kayseri yolundaki “Yoğun Yokuş” adı verilen bölgeye ulaşıyoruz. Dere akış yönündeki ilk mağaraya, saat onu çeyrek geçe girerek çalışmaya başlıyoruz.

Harmanköy kanyonu ve çevresi, Bursa’lı dağcıların, yaz aylarında sıklıkla gittiği bir bölgedir. Yıllar önce, BUDAK dağcılık klübünden bir üyenin, rehberlerle birlikte, dikey yatay özellikte bir mağaraya giriş yaptığını duymuştuk. Anlatılana göre mağara, ağzı kazılarak sonradan açılmıştı. Her ne yaptıysak, bu güne kadar, mağarayı bulabileceğimiz bir rehbere ulaşamamıştık.



Mağarayla ilgili bilgi, eski üyemiz Ertan Köseoğlu’ndan geldi. Bölgeye, Harmanköy doğumlu öğretim üyesi Sezgin Sarıkaya ile birlikte yaptığı bir gezide, mağaradan bahsedildiğini duymuş ve istihbaratı bize ulaştırmıştı. Onların aracılığı ile rehberimiz Nihat Irak’a ulaştık.

“Abi ne zaman Ayvaini’ne gideceğiz?” diyen çok olur. Hatta, yakın bir zamanda ücret ödeyip, bizimle mağaraya girmek isteyen bile oldu. Hadi, kalabalık gidelim diye faaliyet planladığımızda, belirlenen tarih yaklaştıkça, gelmekten vazgeçenlerle, ekip gittikçe küçülür. Yaz öncesi, mağarayı daha önce görmemiş üyelerimiz için, ayvaini yapalım dedik.

Mağara’nın nereden çıkacağı belli olmadığı gibi, ne zaman da çıkacağı belli olmaz. Bir nevi balık tutmaya benzer, mağara bulmak. Bu sefer istihbarat, birlikte Ayva ini belgeseli çektiğimiz, CH Prodüksiyon’dan Hasan Akbaş’tan geldi. Gürsu’da uzun bir mağara olduğu bilgisiyle, Gürsu belediyesi tarafından, araştırma için çağırılıyorduk. Edinilen bilgilere göre mağara oldukça uzundu. Daha önceki araştırmalarımızdaki, bir kısım söylemle benzerlikler içermesi nedeni ile, Gürsu bizi yeniden umutlandırdı. Hemen, hafta sonu faaliyet yapmaya karar verdik. CH Prodüksiyon tarafından da bu yeni mağara ile ilgili küçük bir belgesel çekilecekti.

Saat on’da Gürsu merkezde buluşup, Gürsu belediyesinden Recep Erol ile durum değerlendirmesi yapıyoruz. İstihbaratı veren kişiye ulaşmakta zorluk yaşıyoruz. Verilen bilgi karışık ve araştırma konuşunda şüpheye düşüyoruz. Sonrasında birkaç yere bakmaya karar vererek, saat on bir de yola çıkıyoruz.