"Eline ilk kez çekiç almış, masum mühendis" ilk bolt'unu çaktı

SRT çalışmalarının klasik akışı; iniş, çıkış, bir de istasyon geçtin mi? tamamdır. Türkiye için makul, batılı mantığı ile oldukça yetersiz bir eğitim sürecinden sonra, yeni üye artık dikey mağaraya girmeye hazırdır. Küçük bir iniş, belki sonrasında biraz daha derin bir deneyim, ardından yaz faaliyeti gelir ve hizmet içi eğitimle işler akar gider. Mağaracı derinlere iner, yük taşır, çalışır. Sonuçta nasıl’ı bilir ama neye çıkıp indiği genellikle eksik kalır. Biraz şanslıysa, ilerleyen bir ekibe girebilmişse, bir iki istasyon çakmasına da izin verilir… Artık nedendir? bilemiyorum ama; bekli zaman azlığından, belki de eğiticilerin sabırsızlığından, ya da kayaya ve o güzelim boltlara kıyamamaktan, ama her zaman döşeme teknikleri eğitimi eksik kalır.

Ekibimizde, yaylacık 2011 faaliyetinin son günlerinde “istasyon kurmayı bilmiyoruz” sitemi, içimize işlemiş olmalı ki eğitim programımızı biraz değiştirdik. Değişik eğitim seviyesindeki mağaracılara aynı anda eğitim vermenin zorluğunu kabul etmek gerekir. Döşeme teknikleri eğitimini nasıl verebiliriz diye düşünürken, yeni bir yöntem geliştirdik. İpe hiç girmemiş, tek bir düğüm bilmeyen bir aday üyeye ve SRT tekniği bilen mağaracıya aynı anda eğitim verebilmek temel amacımız. Buna göre, hafif eğimli, SRT malzemesi kuşanmadan çalışabileceğimiz bir kaya seçtik. İstasyon yeri seçimi, kuvvet üçgeni kurulması ve kullanılan düğümler konusunda bilgi verilip, hayali bir dikey mağara haritası üzerinden döşeme çalışması yapıldı. Düğüm bilmeyenler için bu eğitim daha sonraya bırakıldı. Her üye, bolt çakma konusunda deneyim sahibi oldu. Katılımcılar “neye?” inip çıkacakları konusunda bilgi sahibi oldular.

19 kasım tarihinde yaptığımız bu eğitim, daha da geliştirilerek devam edecek.
Bizim ipimizle kuyuya inilir…

“Eline, ilk kez çekiç almış, masum mühendis” Güldem, hoş geldin…(Vallaha da kendi söyledi)

Ekip: Attila, Emrah, Mustafa, Kasım, Onur, Yeşim, Güldem, Meriç, Tamer, Rabia


Emrah SINMAZ